
అయితే, ఈ అభివృద్ధి అందరికీ సమానంగా అందుతోందా అనే ప్రశ్న తలెత్తుతుంది. కాశ్మీర్లో నిరుద్యోగ రేటు 2023 నాటికి 18 శాతం పైన ఉంది, ఇది జాతీయ సగటు 8 శాతం కంటే రెట్టింపు. రోడ్లు, రైల్వేల వంటి పెద్ద ప్రాజెక్టులు ప్రారంభమైనప్పటికీ, స్థానికులకు ఉపాధి అవకాశాలు పెద్దగా పెరగలేదని విమర్శకులు ఆరోపిస్తున్నారు. ఆర్టికల్ 370 రద్దు తర్వాత భద్రతా పరిస్థితి మెరుగైందని ప్రభుత్వం చెప్పినప్పటికీ, 2019 నుంచి 690కి పైగా ఉగ్రవాద సంఘటనలు జరిగాయని, 262 మంది సైనికులు, 171 మంది పౌరులు మరణించారని నివేదికలు తెలిపాయి. ఈ గణాంకాలు శాంతి, స్థిరత్వం పూర్తిగా సాధించలేదని సూచిస్తున్నాయి.
ప్రభుత్వం ఏడు మెడికల్ కాలేజీలు, రెండు ఎయిమ్స్ ఆసుపత్రులు, 15 నర్సింగ్ కాలేజీలు వంటి సౌకర్యాలను ఏర్పాటు చేసినట్లు ప్రకటించింది. ఇవి ఆరోగ్య రంగంలో పురోగతిని సూచిస్తున్నప్పటికీ, ఈ సదుపాయాలు గ్రామీణ ప్రాంతాలకు ఎంతవరకు చేరాయనేది సందేహాస్పదంగా ఉంది. స్థానికులు ఈ ప్రాజెక్టులను స్వాగతిస్తున్నప్పటికీ, రాజకీయ స్వయం ప్రతిపత్తి తొలగిపోవడం, కేంద్రం నుంచి నేరుగా పాలన విధానం వల్ల అసంతృప్తి కొనసాగుతోంది. ఎక్స్ పోస్టుల్లో కొందరు ఈ అభివృద్ధిని కొనియాడుతుంటే, మరికొందరు దీన్ని ప్రచారంగా భావిస్తున్నారు.
మోడీ ప్రభుత్వం కాశ్మీర్లో మౌలిక సదుపాయాలు, ఆర్థిక పెట్టుబడుల ద్వారా అభివృద్ధిని ప్రోత్సహిస్తున్నది నిజమే. అయితే, ఈ పురోగతి స్థానికుల జీవన ప్రమాణాలను సమగ్రంగా ఉన్నతీకరించడంలో విజయవంతమైందా అనేది ప్రశ్నార్థకం. భద్రతా సవాళ్లు, నిరుద్యోగం, పర్యావరణ సమస్యలు ఇంకా పరిష్కారం కాకుండా ఉన్నాయి. కాబట్టి, అభివృద్ధి జరుగుతున్నదనడంలో సందేహం లేకపోయినా, అది సమగ్రమైనదని చెప్పడం కష్టం.